بی آنکه بخواهم
در پوست کسی رفته ام
که در آیینه پیداست
ای کاش
به جای من
خودم بودم
تای تولدم را
به حلقه ی طنابی
گره زدند
که بی من
تاب
نمی خورد
برگ برگ دلت را
پاره نکن
بگذار بخوانمشان
به خشتهایت تکیه نکن
که حکم زمین دل است